dinsdag 12 maart 2019

NRC:Klimaatdepressie



Klimaatdepressie Een groeiende tak van wetenschap onderzoekt de gevolgen van catastrofale voorspellingen op de mentale gezondheid. „Ik heb laatst gehuild om een paper van het klimaatpanel.”
https://www.nrc.nl/nieuws/2019/02/15/het-volgende-slachtoffer-van-klimaatverandering-de-psyche-a3654227

Ecofilosoof Evanne Nowak leidt de bijeenkomst Therapie voor je klimaatdepressie. Ze spreekt de zaal toe na het tonen van apocalyptische beelden van klimaatverandering: „Ogen sluiten, en zet je beide voeten op de grond”, zegt ze. „Wat voel je dan? Wat maakt het los?”... studente Franka van der Veen (26). „Het is zo onrechtvaardig wat er gebeurt met het klimaat.”... Ook Kiane de Kleijne (26) heeft er last van, vertelt ze: „Het is echt een last op mijn schouders. Ik lig soms in bed door Twitter te scrollen en dan word ik helemaal moedeloos over het nieuws. Ik heb laatst zelfs gehuild over een wetenschappelijke paper van het klimaatpanel van de VN.” Ze is milieuwetenschapper in Nijmegen. Vooral nieuws over massaal afstervende koralen en insecten raakt haar, en de voorspelling dat de armste mensen de grootste problemen zullen krijgen. https://www.nrc.nl/nieuws/2019/02/15/het-volgende-slachtoffer-van-klimaatverandering-de-psyche-a3654227

Dit heb ik volgens mij op dit blog ook al eens gesteld dat al dat gepaniekeer niet onschuldig is. Het milieu/klimaatdoemdenken is dan wel bedoeld om aandacht te genereren, maar heeft ook een donker randje. Door al dat doemdenken worden we depressief:

Klimaatpsychologie is een groeiend vakgebied maar er is nog weinig grootschalig onderzoek, afgezien van bijvoorbeeld studies naar Inuit van wie het leefgebied op de Noordpool nu al wordt aangetast, en wat psychologisch onderzoek onder klimaatwetenschappers zelf, die inderdaad af en toe mentale problemen melden. De Amerikaanse weerman Eric Holthaus twitterde twee jaar geleden al: „Na vier jaar dagelijks bezig te zijn met klimaatverandering ben ik vandaag naar een therapeut gegaan. Er zijn dagen dat ik letterlijk niet kan werken. We verdienen deze planeet niet.”
....
Het gaat in het nieuwe onderzoeksveld over verschijnselen als ‘pretraumatische stress’, ‘milieumelancholie’, ‘klimaatdepressie’. Op sociale media circuleert al langer het woord ecorexia; het gevoel dat je alles doet om duurzaam te leven maar dat het toch niet genoeg is. Ook de term vliegschaamte, en de tegenhanger treintrots komt voorbij, net als landschapspijn. https://www.nrc.nl/nieuws/2019/02/15/het-volgende-slachtoffer-van-klimaatverandering-de-psyche-a3654227

Zelf had ik het ook als kind. Jarenlang las ik die Greenpeacebladen over Three Mile Island, Sellafield, Muroroa, de Ierse zee, Tsjernobyl, smeltende poolkappen, biodiversiteit, zure regen, het gat in de ozonlaag, smog, enz enz. Ik werd er niet blij van. Enerzijds is het iets wat het gevolg is van het systeem, de marktwerking, het kapitalisme en zijn we als individu gevangen in dat systeem. Je bent niet verantwoordelijk en niet schuldig. De wereld zal het wel overleven. De menselijke maatschappij zal misschien ten onder gaan, maar dat zal onze tijd wel duren... Het mooie of nare is dat elke generatie een iets mindere leefomgeving heeft en net zoals de kikker in de pan water langzaam opwarmt en de milieudegradatie niet merkt. Gelukkig las ik daarna tijdens mijn studie Michael Crichton, Bjorn Lomborg en over Julian Simon. Toen zag ik het allemaal weer rooskleuriger in.

Ook Crichton bekende een dergelijke beleving:

All my life I worried about the decay of the environment, the tragic loss of species, the collapse of ecosystems.  I feared poisoning by pesticides, alar on apples, falling sperm counts from endocrine disrupters, cancer from power lines, cancer from saccharine, cancer from cell phones, cancer from computer screens, cancer from food coloring, hair spray, electric razors, electric blankets, coffee, chlorinated water…it never seemed to end.
Only once, when on the same day I read that beer was a preservative of heart muscle and also a carcinogen did I begin to sense the bind I was in.  But for the most part, I just went along with what I was being told. https://climatism.blog/2014/01/29/fear-complexity-and-environmental-management-in-the-21st-century-michael-crichton/

In een van de eerste studies naar het onderwerp, uit 2009, identificeert de Britse psycho-analytica Rosemary Randall van de universiteit van West England vier types van psychologisch verlies door klimaatverandering. Die types veroorzaken verschillende soorten psychisch lijden volgens haar. Het eerste is de meest directe vorm van verlies: absoluut verlies. Dat gebeurt bijvoorbeeld als mensen hun huis kwijtraken door een bosbrand of hun leefgebied onomkeerbaar aangetast zien worden door verwoestijning. Dat leidt vanzelfsprekend tot de grootste psychische last. Het gekozen verlies, het tweede type, is een psychologisch gemis als gevolg van een beslissing die mensen zelf nemen: stoppen met vliegen, of geen vlees meer eten bijvoorbeeld. Dat veroorzaakt meestal minder lijden omdat mensen dan sterk ervaren dat ze er ook iets voor terug krijgen.
Het derde type is transitieverlies: het gemis van iets dat overgaat in iets anders. Gezellige open haarden die moeten verdwijnen voor zuiniger ketels bijvoorbeeld. En de voor sommige mensen soms pijnlijke nostalgie naar iets als de Elfstedentocht zou in de indeling van Randall vallen onder de noemer geanticipeerd verlies, omdat je dat al wel een tijdje kunt zien aankomen.
https://www.nrc.nl/nieuws/2019/02/15/het-volgende-slachtoffer-van-klimaatverandering-de-psyche-a3654227

De oplossingen die de zaal aandraagt zijn bijvoorbeeld vegetarisch of veganistisch eten, stoppen met vliegen, er wordt een pleidooi gehouden voor activisme zoals dat van de klimaatspijbelende Zweedse scholier Greta Thunberg – die overigens ook depressieve klachten had voordat ze tot haar inmiddels beroemde actie overging.
https://www.nrc.nl/nieuws/2019/02/15/het-volgende-slachtoffer-van-klimaatverandering-de-psyche-a3654227

Truth is the First Casualty of Global Warming
Dec 18, 2018 BJØRN LOMBORG
The truth about climate change is nuanced: it is real, and in the long term it will be a problem, but its impact is less than we might believe. And yet we are too eager to believe the problem is far worse than science shows, and – conversely – that our solutions are far easier than reality dictates. https://www.project-syndicate.org/commentary/climate-change-self-defeating-alarmism-by-bjorn-lomborg-2018-12

Bjorn Lomborg Is the World’s Most Optimistic Statistician... The doyen of a philosophy known as the New Optimism, Professor Lomborg says that air and water are getting cleaner, that endangered species and forests are holding their own, and, most controversially, that the risks associated with global warming are exaggerated. New Optimists, although acknowledging the persistent reality of extreme hardship and poverty for some, believe that more people than ever before, living in all parts of the globe, are becoming healthier, richer, and better educated; that the human race is living longer and more peaceably; that we’re considerably freer to pursue our happiness; and that we are entertained throughout our mortal span. By extrapolating from past and present trends, Professor Lomborg and his acolytes posit that in another hundred years, the countries that once were called the underdeveloped “Third World” will be two to four times as rich as the developed countries are today.
 (https://www.strategy-business.com/article/05108?gko=4d244)

Dus als je dat perspectief bekijkt valt het allemaal mee en kun je wel degelijk positief zijn. Echter:

René ten Bos, de ‘denker des vaderlands’ die ook een bijdrage levert aan de avond, houdt een filosofisch complex en nogal pessimistisch betoog. Klimaatverandering is niet eens het ergste probleem voor de planeet en de mensheid volgens hem. De uitstervingsgolf van diersoorten is al voorbij het cruciale kantelpunt, vertelt hij. „Erger nog dan de opwarming. Optimisten zijn eigenlijk nare mensen.” Hij wijst ook op de hypocrisie van ‘avocado-etende Groenlinksers’. De zaal reageert vol onbegrip. https://www.nrc.nl/nieuws/2019/02/15/het-volgende-slachtoffer-van-klimaatverandering-de-psyche-a3654227

Ja, zo wordt het van kwaad tot erger. Milieuproblemen die met elkaar wedijveren wat erger is: bedreiging van biodiversiteit, klimaatverandering, plastic soep?

Het leuke van milieu is naast de inhoudelijke aspecten ook het communicatieve aspect: milieuproblemen komen en gaan, ze worden geframed en herframed. Zwerfafval valt tegenwoordig onder plastic soep en luchtvervuiling is tegenwoordig gevat onder klimaatverandering in plaats van smog en zure regen. Dat maakt het ook leuk. Vaak komen dezelfde problemen terug onder een andere naam. Malthus had het over bevolkingsgroei en hongersnood, Lebensraum noemde de nazi's het. Paul Ehrlich beschreef het onderwerp een reis door India. De Club van Rome deed het nogmaals. Dit keer met een computermodel. Julian Simon toonde al aan dat het onjuist was. Michael Crichton toonde de onzin ervan aan in een presentatie, aan de hand van een model van een cel. Het model van zo'n cel is vele malen complexer dat het wereldmodel van de Club van Rome.    Zijn lezingen Fear, Complexity and Environmental Management in the 21st Century (Michael Crichton) en Aliens Cause Global Warming: A Caltech Lecture by Michael Crichton , o.a. te vinden op
https://climatism.blog/2014/01/29/fear-complexity-and-environmental-management-in-the-21st-century-michael-crichton/ en http://s8int.com/crichton.html zijn een aanrader.

Er is geen reden tot paniek of wanhoop, zelfs al zou de wereld vergaan....

maandag 11 maart 2019

Klimaat

Na een stilte op dit blog, was klimaat wel veel in het nieuws. Klimaatspijbelen, klimaatprotest, klimaatmars, klimaatcomplot. In België viel zelfs een minister! In alle berichten die ik lees worden klimaatsceptici weggezet als ontkenners en vergeleken met antivaxxers en flatearthers. Niet zo best dus.
Hoe daar nu mee om te gaan?

Klimaatsceptici van VVD en FvD hebben het over klimaatdrammers, wat ook niet echt helpt.

2 maart 2019  
NU.nl, de grootste nieuwswebsite van Nederland, heeft de voorwaarden aangepast voor blogversie NUjij. Er is daar nu niet langer toegestaan om te ontkennen dat de klimaatverandering wordt veroorzaakt door de mens. Op het platform wordt soms heftig gereageerd op het nieuws. Hoofdredacteur Gert-Jaap Hoekman wil er pertinente onzin in het vervolg weren en kondigde daarom de wijziging in de statuten aan. Naast ontkenning van bijvoorbeeld de holocaust, zijn ook andere aangetoonde onwaarheden niet langer welkom op de site. Hiertoe worden nadrukkelijk ook beweringen gerekend dat de klimaatverandering een hoax is of niet veroorzaakt wordt door de uitstoot van kooldioxide.  https://nl.wikinews.org/wiki/Geen_plaats_voor_klimaatontkenners_op_NU.nl
https://www.thebestsocial.media/nl/nu-nl-verbiedt-klimaatontkenners-op-hun-platform-en-creeert-commotie/
https://www.nrc.nl/nieuws/2019/02/28/weren-klimaatontkenners-levert-nunl-ook-bijval-op-a3733982

Wie de Holocaust ontkent, beweert dat de aarde plat is, dat homoseksualiteit te genezen is of zegt dat je van vaccinaties autistisch wordt, kon er al op rekenen dat zijn of haar bijdrage verwijderd werd, aldus Hoekman. En ook als er „ongefundeerd gespeculeerd” wordt, na een ongeluk bijvoorbeeld. „Mensen die roepen ‘hij zal wel gedronken hebben’.”
Maar er is ook een laag daaronder. „Beweren dat Nederland failliet gaat door de aankoop van aandelen Air France-KLM”, geeft Hoekman als voorbeeld, „dat mag”. En tot dinsdag behoorde het ontkennen van klimaatverandering ook tot die laag. Die dag bracht Nu.nl het nieuws dat er „onomstotelijk bewijs” voor klimaatverandering is. De site schreef: ‘Klimaatverandering komt zeker door de mens.’ Volgens Hoekman kónden ze toen niet anders dan één lijn trekken. „We moesten onze eigen huisregels naleven.” https://www.nrc.nl/nieuws/2019/02/28/weren-klimaatontkenners-levert-nunl-ook-bijval-op-a3733982

Nu zal de discussie wel gepolariseerd zijn en zullen de reacties weinig met dialoog te maken hebben gehad, maar bijzonder is het wel...