zondag 30 juni 2024

Stavaza

Het werk van Crichton omvat: 

Naam = stavaza/ milieuthema's

The Terminal Man = nog geen ontdekt

The Andromeda Strain = nog geen ontdekt 

Five Patients = nog geen ontdekt

The Great Train Robbery = nog geen ontdekt

Eaters of the Dead = nog geen ontdekt

Jasper Johns = nog geen ontdekt

Congo =  ontdekt

Electronic Life = nog geen ontdekt

Sphere = nog geen ontdekt

Travels = nog geen ontdekt

Jurassic Park = ontdekt

Rising Sun = nog geen ontdekt

Disclosure = nog geen ontdekt

The Lost World = ontdekt

Airframe = gelezen en gepubliceerd, geen ontdekt

Timeline = nog geen ontdekt

Prey = ontdekt

State of Fear = ontdekt en gepubliceerd

Next = ontdekt, angst voor nanotechnologie, niet gepubliceerd  

Pirate Latitudes = nog geen ontdekt

Micro = aandacht voor insecten

Dragon Teeth = nog geen ontdekt

The Andromeda Evolution = nog geen ontdekt

Eruption = nog geen ontdekt

maandag 20 mei 2024

Airframe

 Het eerste boek van Michael Crichton om eens door te nemen is Airframe. Het onderwerp is actueel nu weer gedoe is rondom Boeing.

Boeing whistleblower: ‘They are putting out defective airplanes’ Chris Isidore Gregory Wallace By Chris Isidore and Gregory Wallace, CNN .... Updated 6:23 PM EDT, Wed April 17, 2024 (https://edition.cnn.com/2024/04/17/business/boeing-whistleblower-safety-hearing/index.html)

How bad is Boeing's 2024 so far? Here's a timeline... In the first week of 2024, a Boeing 737 Max 9 passenger jet lost a rear door plug in midflight, terrifying people on board. The large door plug plummeted into the backyard of a high school science teacher in Portland, Ore. The Federal Aviation Administration ordered the grounding of similarly configured Boeing 737 Max 9 aircraft for weeks. "This incident should have never happened and it cannot happen again," the FAA said at the time. The news hasn't gotten much better for Boeing, whose reputation was already tarnished by deadly crashes of its 737 Max 8 jets in 2018 and 2019, and a host of problems with its 787 Dreamliner a decade ago.  (https://www.npr.org/2024/03/20/1239132703/boeing-timeline-737-max-9-controversy-door-plug)

Boeing Whistleblower John Barnett Found Dead Amid Depositions Against Plane Company... ohn Barnett was supposed to answer questions on Saturday as part of a deposition he’d been giving earlier last week related to a legal dispute with his former employer Boeing—which has been dogged by safety concerns, some of which he had raised. But he didn’t show up. When his legal team called him repeatedly to no avail, they eventually asked the hotel he was staying at to check in on him. That’s when Barnett was found dead in his truck in the parking lot.  The Charleston County Coroner’s Office told TIME that Barnett died from “what appears to be a self-inflicted gunshot wound,” and that the Charleston Police Department is continuing to investigate the death. Barnett’s lawyer Brian Knowles described the discovery as “tragic” to legal newsletter Corporate Crime Reporter, which first reported on Barnett’s death. “John had been back and forth for quite some time getting prepared,” said Knowles, who told Corporate Crime Reporter that he was set to cross-examine Barnett on Saturday for what would have been “day three of his deposition here in Charleston on his AIR21 case,” referring to the shorthand for the Federal Aviation Administration’s Whistleblower Protection Program. Barnett, who was based in Louisiana, was in South Carolina to offer evidence for legal proceedings linked to a defamation lawsuit against Boeing, which he claimed deliberately hurt his career and reputation because of allegations he’d made of grave safety breaches on the aircraft company’s production line. “John was in the midst of a deposition in his whistleblower retaliation case, which finally was nearing the end,” Knowles and his co-counsel Robert Turkewitz said in a statement to TIME. “He was in very good spirits and really looking forward to putting this phase of his life behind him and moving on. We didn’t see any indication he would take his own life. No one can believe it.” (https://time.com/6900123/boeing-whistleblower-john-barnett-found-dead-deposition-safety/)

Het boek gaat over een incident met een vliegtuig, dat onderzocht wordt.

Airframe is a novel by the American writer Michael Crichton, his eleventh under his own name and twenty-first overall, first published in 1996, in hardcover, by Knopf, just months after the crash of Tarom Flight 371. As a paperback, Airframe was released in 1997 by Ballantine Books. The plot follows Casey Singleton, a quality assurance vice president at the fictional aerospace manufacturer Norton Aircraft, as she investigates an in-flight accident aboard a Norton-manufactured airliner that leaves three passengers dead and 56 injured. ... Airframe remains one of Crichton's few novels not adapted to film. Crichton stated this was due to the great expense needed to make such a film. The novel's dense technical details for the accident investigation may also have hindered cinematic adaptations.[citation needed]... In an interview with the Los Angeles Times, Crichton said that he drew upon the National Transportation Safety Board's aircraft accident report archives during his writing process, calling them "an unbelievable trove."[3] As a result, the N-22 accident described in the novel resembles two real-life cases: The violent oscillations, the issue with the flap/slat handle becoming dislodged, and the importance of pilot training in order to respond properly to the characteristics of a specific aircraft type are closely modeled on the 1993 accident aboard China Eastern Airlines Flight 583.[4] A pilot allowing his son to sit at the controls was also the cause of the 1994 Aeroflot Flight 593 crash.[5] As in the novel, the son inadvertently disabled their aircraft's autopilot, and the accident could have been averted by re-engaging it. However, while the son in Airframe is a pilot, the son in this case was only 16 years old. Also unlike the novel, the Aeroflot crew did not manage to recover from their overcorrection and crashed, killing all 75 passengers and crew. (https://en.wikipedia.org/wiki/Airframe_(novel))

An aircraft industry insider told Michael Crichton about a near-crash mid-air event that was never reported in the media. Within the industry, however, questions arose about whether the incident was caused by design flaws in the aircraft itself. Airframe recounts a fictional version of the incident, how the company carefully investigated it, and how the media covered the entire episode. (https://www.michaelcrichton.com/works/airframe/)

I had wanted to write a story about manufacturing airplanes for many years, because it’s such a fascinating area: nothing human beings have ever manufactured is as complicated as a commercial jet aircraft. And nothing is built to such demanding specifications. But I could never come up with a story. Finally, someone in the aircraft industry brought a real incident to my attention, and I started to write. So Airframe is based on a true story-actually, several true stories. There are, of course, a number of famous episodes of deadly turbulence, as well as several instances in which pilots have allowed other people to fly the plane. I used the National Transport Safety Board reports on these real incidents as the basis of the story. (The NTSB reports are almost novels in themselves, with interviews, pictures, details, the whole works.) After months of research, I got pretty casual about the whole thing. One day I was flying across country with my research spread out on my lap-NTSB photos of the interior of an aircraft that had been badly smashed-up from turbulence. People would walk by, see the pictures and say, “What are you doing?” Finally a flight attendant asked me to put the pictures away. I was disturbing the other passengers. I don’t know why. Because the real discovery I made in my research is that commercial air travel is incredibly safe. Each year, thousands more people die choking to death from food than die on airplanes. And nobody is afraid to sit down at the table to eat. (https://www.michaelcrichton.com/works/airframe/)

Het boek gaat over technische thema's zoals AR (toen nog VR genoemd), media en de juridische wereld. Helaas herken ik er geen milieu-of natuuronderwerpen in. Mocht iemand iets weten dan hoor ik het graag. 

zondag 19 mei 2024

Michael Crichton

John Michael Crichton (/ˈkraɪtən/; October 23, 1942 – November 4, 2008) was an American author, screenwriter and filmmaker. His books have sold over 200 million copies worldwide, and over a dozen have been adapted into films. His literary works heavily feature technology and are usually within the science fiction, techno-thriller, and medical fiction genres. Crichton’s novels often explore human technological advancement and attempted dominance over nature, both with frequently catastrophic results; many of his works are cautionary tales, especially regarding themes of biotechnology. Several of his stories center specifically around themes of genetic modification, hybridization, paleontology and/or zoology. Many feature medical or scientific underpinnings, reflective of his own medical training and scientific background. (https://en.wikipedia.org/wiki/Michael_Crichton)

Ik ben een fan van de schrijver Michael Crichton. In veel van zijn boeken zit ook een thema van natuur en milieu. Ik ben voornemens om komende tijd zijn boeken weer eens door te nemen en de milieuthema's uit te lichten. Zoals ik laatst al aandacht had voor zijn meest uitgesproken boek State of Fear.

Het leuke van schrijven via een blog is dat je de berichten kan bijwerken en iedereen die wil kan reageren.

Het werk van Crichton omvat:

The Terminal Man

The Andromeda Strain

Five Patients

The Great Train Robbery

Eaters of the Dead 

Jasper Johns

Congo

Electronic Life

Sphere

Travels

Jurassic Park

Rising Sun

Disclosure

The Lost World

Airframe

Timeline

Prey

State of Fear

Next

Pirate Latitudes

Micro

Dragon Teeth

The Andromeda Evolution

Eruption

woensdag 23 maart 2022

Gat in de klimaatverandering?

Nu het weer warmer wordt zie je meteen dat mensen de link leggen met klimaatverandering en via dat onderwerp met een catastrofale klimaatcrisis. Vervolgens zie je dan in reacties de link met overbevolking. Ik vind het altijd vreemd en een beetje eng. Weer is geen klimaat, dus een zonnige dag is geen bewijs voor 'klimaat'verandering, maar: 

"Het is vandaag 5 graden boven nul op de Noordpool. Normaal is het er rond deze tijd ongeveer -25 graden. Het is alsof het half maart dagenlang 40 graden is in Nederland. 'Uniek en zorgelijk'. "Ik denk dat we in de jaren 30 van deze eeuw voor het eerst aan het eind van de zomer een ijsloze Noordpool gaan meemaken", vertelt Maurice Middendorp van Buienradar aan RTL Nieuws. "Morgen bereiken we een piek van bijna 30 graden warmer dan normaal gesproken in maart."" https://www.welingelichtekringen.nl/natuur-en-milieu/3248731/extreem-record-op-de-noordpool-het-is-er-30-graden-te-warm.html

Dat warme weer is op zich best eng, maar is geen 'bewijs'. Het kan een natuurlijke variatie zijn. Aan de andere kant kan de opwarming van de aarde ook echt aan de hand zijn. Daar zijn ook voldoende grafische analyses van. Dat zijn echter geen voorspellende modellen. De computermodellen worden steeds gedetailleerder. Volgens het IPCC wordt het steeds erger, maar wat mij daarbij irriteert is het feit dat de nadruk op de hysterische catastrofale dystopie ligt en niet een vergroot begrip van van de oorzaken. Wat ik mis in de discussie is wat de oorzaken zijn. Hoe kunnen de broeikasgassen zorgen voor het opwarmen van het aardoppervlak in plaats van de lucht? Wat veroorzaakt de toename van CO2 in de lucht? Is het de overbevolking? Is het de ontbossing? 

Waarom is er een klimaatdoel gesteld? Niet een handelingsperspectief van 10% minder CO2 uitstoten of 10 kg koolstof per jaar vastleggen, maar de wereldtemperatuur 2 graden Celsius verlagen!? Ik vind dat net zoiets als afspreken dat de wind 2 beaufort minder had mag waaien. Of bomen 2% meer blaadjes moeten gaan dragen. Onzinnig toch? Waarom is er een klimaatdoel? Ik ken geen enkel ander milieuaspect met zo'n doel.

Was het Montrealprotocol ook op die manier geformuleerd? Dat de onzonlaag 2 cm dikker moest zijn? Of was het het uitfaseren van CFKs? Hetbetrokken bedrijf werd later bekend door een andere afkorting; PFAS....

Protocol van Montreal Internationaal verdrag voor de bescherming van de ozonlaag. Het Protocol van Montreal is een internationaal verdrag dat opgesteld is om de ozonlaag te beschermen. Deze bescherming komt tot stand door de consumptie en de productie van een aantal stoffen (zoals halonen en CFK's) te reduceren. Voor elke groep van stoffen geeft het verdrag een tijdsperiode aan waarbinnen de productie van deze stoffen moet zijn beëindigd. (https://www.vmm.be/wetgeving/protocol-van-montreal)

The Montreal Protocol on Substances that Deplete the Ozone Layer is the landmark multilateral environmental agreement that regulates the production and consumption of nearly 100 man-made chemicals referred to as ozone depleting substances (ODS). When released to the atmosphere, those chemicals damage the stratospheric ozone layer, Earth’s protective shield that protects humans and the environment from harmful levels of ultraviolet radiation from the sun. Adopted on 15 September 1987, the Protocol is to date the only UN treaty ever that has been ratified every country on Earth - all 198 UN Member States. https://www.unep.org/ozonaction/who-we-are/about-montreal-protocol

Het Montreal Protocol heeft als eerste doel de bescherming van de ozonlaag, maar draagt ook bij aan vermindering van klimaatverandering. In oktober 2016 is in Kigali (Rwanda) door alle landen van de Verenigde Naties afgesproken om HFKfluorkoolwaterstoffen's onder te brengen in het Montreal Protocol en hun gebruik sterk terug te dringen. Het doel hiervan is het beperken van de bijdrage van HFK's aan klimaatverandering. Het Montreal Protocol van de Verenigde Naties uit 1987 heeft als eerste doel de bescherming van de ozonlaag. HFK's breken de ozonlaag niet af en maakten daarom van oudsher geen deel uit van het Montreal Protocol. Omdat HFK's worden gebruikt als vervangers van ozonlaag afbrekende stoffen (CFKVolledig gesubstitueerde chloorfluorkoolwaterstoffen's en HCFKniet-volledig gesubstitueerde chloorfluorkoolwaterstoffen's) hebben ze wel een relatie met het protocol. De landen van de Verenigde Naties hebben daarom sinds 2009 onderhandeld over het terugdringen van het gebruik van HFK's door middel van het Montreal Protocol. Dit heeft geleid tot een amendement van het protocol in oktober 2016. Wanneer voldoende landen het amendement hebben geratificeerd treedt het per 1 januari 2019 in werking. https://www.rivm.nl/fluorkoolwaterstoffen/montreal-protocol

The Montreal Protocol is an international treaty designed to protect the ozone layer by phasing out the production of numerous substances that are responsible for ozone depletion. It was agreed on 16 September 1987, and entered into force on 1 January 1989. Since then, it has undergone nine revisions, in 1990 (London), 1991 (Nairobi), 1992 (Copenhagen), 1993 (Bangkok), 1995 (Vienna), 1997 (Montreal), 1998 (Australia), 1999 (Beijing) and 2016 (Kigali)[1][2][3] As a result of the international agreement, the ozone hole in Antarctica is slowly recovering.[4] Climate projections indicate that the ozone layer will return to 1980 levels between 2050 and 2070.[5][6][7] Due to its widespread adoption and implementation it has been hailed as an example of successful international co-operation, with Kofi Annan quoted as saying that "perhaps the single most successful international agreement to date has been the Montreal Protocol".[8][9] In comparison, effective burden sharing and solution proposals mitigating regional conflicts of interest have been among the success factors for the ozone depletion challenge, where global regulation based on the Kyoto Protocol has failed to do so.[10] In this case of the ozone depletion challenge, there was global regulation already being installed before a scientific consensus was established. Also, overall public opinion was convinced of possible imminent risks.[11][12] The two ozone treaties have been ratified by 197 parties (196 states and the European Union),[13] making them the first universally ratified treaties in United Nations history.[14] These truly universal treaties have also been remarkable in the expedience of the policy-making process at the global scale, where only 14 years lapsed between a basic scientific research discovery (1973) and the international agreement signed (1985 and 1987)..... The treaty[Notes 1] is structured around several groups of halogenated hydrocarbons that deplete stratospheric ozone. All of the ozone depleting substances controlled by the Montreal Protocol contain either chlorine or bromine (substances containing only fluorine do not harm the ozone layer). Some ozone-depleting substances (ODSs) are not yet controlled by the Montreal Protocol, including nitrous oxide (N2O) For a table of ozone-depleting substances controlled by the Montreal Protocol see:[15] For each group of ODSs, the treaty provides a timetable on which the production of those substances must be shot out and eventually eliminated. This included a 10-year phase-in for developing countries[16] identified in Article 5 of the treaty. (https://en.wikipedia.org/wiki/Montreal_Protocol)

In 1973, the chemists Frank Sherwood Rowland and Mario Molina, who were then at the University of California, Irvine, began studying the impacts of CFCs in the Earth's atmosphere. They discovered that CFC molecules were stable enough to remain in the atmosphere until they got up into the middle of the stratosphere where they would finally (after an average of 50–100 years for two common CFCs) be broken down by ultraviolet radiation releasing a chlorine atom. Rowland and Molina then proposed that these chlorine atoms might be expected to cause the breakdown of large amounts of ozone (O3) in the stratosphere. Their argument was based upon an analogy to contemporary work by Paul J. Crutzen and Harold Johnston, which had shown that nitric oxide (NO) could catalyze the destruction of ozone. (Several other scientists, including Ralph Cicerone, Richard Stolarski, Michael McElroy, and Steven Wofsy had independently proposed that chlorine could catalyze ozone loss, but none had realized that CFCs were a potentially large source of chlorine.) Crutzen, Molina and Rowland were awarded the 1995 Nobel Prize for Chemistry for their work on this problem. The environmental consequence of this discovery was that, since stratospheric ozone absorbs most of the ultraviolet-B (UV-B) radiation reaching the surface of the planet, depletion of the ozone layer by CFCs would lead to an increase in UV-B radiation at the surface, resulting in an increase in skin cancer and other impacts such as damage to crops and to marine phytoplankton. But the Rowland-Molina hypothesis was strongly disputed by representatives of the aerosol and halocarbon industries. The chair of the board of DuPont was quoted as saying that ozone depletion theory is "a science fiction tale...a load of rubbish...utter nonsense". Robert Abplanalp, the president of Precision Valve Corporation (and inventor of the first practical aerosol spray can valve), wrote to the Chancellor of UC Irvine to complain about Rowland's public statements (Roan, p. 56.) (https://en.wikipedia.org/wiki/Montreal_Protocol)

Het protocol volgde vrij kort op de ontdekking van ‘het gat in de ozonlaag’ boven Antarctica. Daarbij moet je je geen echt ‘gat’ voorstellen, maar een voortdurende verdunning van de ozonlaag. De ozonconcentratie boven de zuidpool fluctueert van nature: aan het eind van de Antarctische zomer – als de zon zich weer laat zien – wordt de ozonlaag tot in september alleen maar dunner, om zich vervolgens weer te herstellen. Maar in 1985 stelden onderzoekers vast dat er naast die seizoensgebonden trend een andere zorgwekkende trend zichtbaar was: de ozonlaag was sinds de jaren zeventig elke lente dunner dan de lente ervoor. En de mens was de boosdoener: wij pompten stoffen in de lucht die ozon afbreken. ... En twee jaar later werd er dus al een protocol in het leven geroepen om de ozonlaag te redden. En dat heeft zijn vruchten afgeworpen, zo meldt Jonathan Shanklin, één van de onderzoekers die het ‘gat in de ozonlaag’ ontdekten. “Het Montreal Protocol is een opmerkelijke overeenkomst die duidelijke veranderingen in de atmosfeer voortbrengt.” ... Onderzoek wijst uit dat het gat in de ozonlaag begin deze eeuw langzaam stabiliseerde en de laatste jaren zelfs krimpt. Zo is het tussen september 2000 en september 2015 meer dan 4,4 miljoen vierkante kilometer kleiner geworden. “We riepen met zijn allen: weg met cfk’s. Nu zijn we we eindelijk van deze moleculen af en zien we hoe de planeet reageert,” aldus onderzoeker Ryan R. Neely III. “Het herstel van de ozonlaag is begonnen.” Toch zijn we er niet niet, zo benadrukt Shanklin. “De tekenen van herstel zijn er, maar we kunnen nog wel 50 jaar te maken hebben met gaten in de ozonlaag.” Het doet echter niets af van het succes van het Montreal Protocol. “Het Protocol laat zien dat wanneer beleidsmakers en wetenschappers samenwerken, het resulteert in enorme voordelen voor de samenleving. We moeten vergelijkbare acties ondernemen met het oog op de andere gassen die we in de atmosfeer brengen.” (https://scientias.nl/protocol-ozonlaag-redde-viert-week-30e-verjaardag/)

Zoals ik het begreep werd het gat in de ozonlaag gemeten en toen het werd gezien werd pas een probleem geformuleerd. Omdat de grootste producent van CFK's een alternatief product heeft, is het protocol een succes geworden.  Op https://scientias.nl/protocol-ozonlaag-redde-viert-week-30e-verjaardag/ lees ik ook een reactie die zoiets stelt:

Het verbod op CFK (CFC of Freon in het engels) liep synchroon met het aflopen van het patent van DuPont op dat stofje en het verkrijgen van een nieuw patent op het vervang stofje, daar hebben ze vele miljarden mee verdient. (https://scientias.nl/protocol-ozonlaag-redde-viert-week-30e-verjaardag/)

De reactie gaat echter verder:

 (https://scientias.nl/protocol-ozonlaag-redde-viert-week-30e-verjaardag/)CFK is (ongeveer 4x) zwaarder dan lucht, het is dus onmogelijk dat het hoog in de atmosfeer belandt, sterker nog, als je het morst op de grond zal het in de grond nestelen en dienen als plantenvoedsel. Ozon (o2) wordt continu gevormd zolang er zuurstof en zonlicht is doordat uv zonlicht de zuurstof moleculen raken, o2 splitst dan en de gesplitste moleculen (o1) hechten zich aan zuurstof moleculen, waardoor o3/ozon gevormd wordt. Chlorides hoog in de atmosfeer hebben wel een afbrekende werking, het is echter nooit aangetoond dat die van CFK's afkomstig zijn. De oceanen en vulkanen zijn de voornaamste bron van chloriden. De oceaan stoot jaarlijks 600 miljoen ton chlorides per jaar uit, CFK (+varianten) productie is ongeveer 750,000 ton per jaar. ...dat is 800x minder als uit de oceanen komt.

De reactie verwijst naar http://www.sweetliberty.org. En daar staat inderdaad:

Freon® was developed and patented by the DuPont Company. Ironically, the DuPont patents on Freon® ran out at about the same time the government decrees to ban the use of Freon® were issued. The leading replacement substances for Freon® were also developed by DuPont. The Freon® (HCFC) substances are far more costly and far more complex, to the extent that DuPont stands to make untold billions of dollars on the change out of this substance, and consumers will have an inferior product. Further, the DuPont substitutes have no supporting data to prove they meet environmental needs. Freon®, the "villain", is an odorless, tasteless, chemically neutral substance, which is HEAVIER THAN AIR, and by the laws of physics cannot rise into the atmosphere. If is spilled on the ground, it will settle in the soil and become plant food.  (http://www.sweetliberty.org/issues/environment/ozonefreon_fraud.htm)

Nu weet ik niet wat ik daarvan moet denken. 

Freon is een verzamelnaam voor een groep van chloorfluorkoolstofverbindingen (cfk's) die vooral in koelsystemen en spuitbussen gebruikt werd. Het woord Freon is een merknaam die toebehoort aan de firma DuPont. Freon was een van de gassen die mede het gat in de ozonlaag deed ontstaan. Het gebruik van die gassen in spuitbussen en koelkasten is daarom tegenwoordig verboden. Freon werd ontwikkeld als een veiliger alternatief voor ammoniak (NH3), methylchloride (CH3Cl), en zwaveldioxide (SO2), die voor de ontdekking van freon in koelsystemen gebruikt werden. Freon was zeer veilig, niet brandbaar noch giftig. Het werd zelfs gebruikt om branden te blussen. Voordat cfk's verboden werden, kostte freon ongeveer drie Amerikaanse dollar per kilogram en was dus zeer goedkoop. Sindsdien is het echter zeer moeilijk om op een milieuvriendelijke manier van freon af te raken. In januari 2005 kostte freon 187 dollar per kg. Freon 12® (ook bekend als R-12) was een populaire koelvloeistof voor het werd verboden. Wanneer men over freon spreekt bedoelt men dan ook meestal freon-12. De chemische formule is CCl2F2 en de chemische benaming van de stof is dichloordifluormethaan. (https://nl.wikipedia.org/wiki/Freon)

Dichloordifluormethaan, ook R12 of Freon 12 genoemd, is een niet-giftig, kleurloos, onbrandbaar en vloeibaar gemaakt gas, met als brutoformule CF2Cl2. Het werd voor het eerst ontwikkeld door de Belg Frédéric Swarts. ... Het is zwaarder dan lucht en inert. Het werd als koelmiddel en drijfgas in aerosols gebruikt, tot het door het Montréal-protocol uit 1987 verboden werd. Chemisch gezien behoort het tot de groep van CFK's, meer bepaald tot de freonen. Het beschadigt de ozonlaag wanneer het in de hogere atmosfeer geraakt. Daarnaast fungeert de verbinding ook als broeikasgas. (https://nl.wikipedia.org/wiki/Dichloordifluormethaan)

Okee, het zou kunnen dat het dus laag blijft vanwege het gewicht en niet bij de ozonlaag komt en vanwege commerciële redenen door Dupont wordt verbannen? Ik heb vroeger ook gedacht dat mensen die het gat in de ozonlaag verwarden met klimaatverandering het niet begrepen, maar ik lees nu ook dat het wel degelijk met elkaar te maken heeft.

September 21, 1974 | Vol. 106 | No. 12 Freon: Destroying the ozone layer? A fascinating paradox has surfaced regarding man, ozone and the atmos­phere that adds an ironic twist to the story of technological advancement. Researchers have noted during the past two decades that nitrous oxides and hydrocarbon pollutants building up in the lower atmosphere are acted upon by sunlight to produce ozone (O3). High levels of ozone, in turn, cause respiratory problems and kill plants. Now, it seems, Freon and other fluoro­carbon pollutants in the upper atmosphere may be removing ozone, which acts as a protective layer against harmful ultraviolet light. (Freon is a DuPont tradename but is used as a generic term by many scientists.) By polluting his own air, man may be creating too much ozone below, too little above and possibly deleterious effects from both conditions . . .Frank S. Rowland and Mario J. Molina, physical chemists at the University of California at Irvine, have proposed a model for freon breakdown and ozone destruction. It is based on a similar reaction between nitrous oxide and ozone in the lower atmosphere. First, they propose, freons in the stratosphere absorb ultraviolet light in the 1,750 to 2,200 angstrom range, and chlorine is liberated. The liberated chlorine atom in turn attacks ozone, breaking it into oxygen. Each chlorine atom can remove thousands of ozone molecules from the stratosphere in this way, Rowland predicts. Concentrations of fluorocarbons can be expected to reach 10 to 30 times their present levels if production continues to increase at the current nine percent per year. The result would be the destruction of 10 percent of the stratospheric ozone layer within 50 years, Rowland says. He has already calculated a one percent reduction in stratospheric ozone – a reduction that could result in about 8,000 additional cases of skin cancer this year, according to National Academy of Sciences statistics on skin cancer. (https://www.sciencenews.org/article/freon-destroying-ozone-layer)

A molecule of freon is a lot heavier than a molecule of oxygen or nitrogen, but it is still a million times or more lighter than a dust particle, a crystallite of salt, or an ice crystal. Rates of gravitational separation  of different molecules are minute compared with the rates of various air currents that carry particles all over the place through the atmosphere. You know well how smoke particles, clouds, dust are held aloft in the  atmosphere for long periods and carried to great heights. How much easier  for freon molecules, which are a million times lighter! There is a bit of double-think on the part of the anti-scientific lobby,  who try to tell us on the one hand that freon molecules can not get to the stratosphere, and on the other hand that salt particles can do so in great quantities. ... There have been direct measurements of freon levels in the stratosphere since 1975. Here are references to the very first ones: Schmeltekopf, P.D.,  et al., Geophys. Res. Lett. 2(1975), 393-396, and Heidt, L.E. et al.,  Geophys. Res. Lett. 2(1975), 445-447. The amount of salt spray in the stratosphere has also been directly  measured. It is much smaller. See, for example, J.C. Delaney et al., J. Geophys. Res. Issue of December 20 1974. In both cases there are, no doubt, better more recent measurements (http://www.madsci.org/posts/archives/may97/862869374.En.r.html)

Unfortunately, the current Ozone Hole Theory is being pushed by an ignorant, arrogant group of ENVIRONMENTAL ELITISTS working daily to promote a socialist plan of PEOPLE CONTROL. They are supported by radical environmental groups with no interest in the welfare of American citizens and who are atheistic in their outlook. These ELITISTS draw support from the news media, tax free foundations, and many special interests. New age leaders of industries such as DuPont fall in line, as long as they are protected by government decrees to cover their BOTTOM LINE PROFITS. As reported in INSIGHT MAGAZINE 1/30/95, "in spite of repeated claims of Ozone loss because of Freon® (CFC) emissions, there is no sound evidence to support this assertion. The basic data seems to be contaminated." (http://www.sweetliberty.org/issues/environment/ozonefreon_fraud.htm)

CO2 is ook zwaarder dan lucht, maar komt toch echt tot hoog in de atmosfeer voor. (https://scientias.nl/protocol-ozonlaag-redde-viert-week-30e-verjaardag/)

De invloed van CFK's (moleculen die niet vrij in de natuur voorkomen maar volledig man-made zijn) is al lang en breed aangetoond in onafhankelijke onderzoeken. De aanwezigheid ervan in de stratosfeer en de werking ervan staan buiten discussie. ... CFK's worden uitgestoten bij vulkaanuitbarstingen. Uw stelling dat CFK's moleculen zijn die niet vrij in de natuur voorkomen maar volledig man-made zijn is dus onjuist.(https://scientias.nl/protocol-ozonlaag-redde-viert-week-30e-verjaardag/)

In spite of numerous erroneous academic assertions, CFCs are naturally occurring chemicals and are a significant component of active volcanism. Volcanic CFCs are emitted in the presence of compounds that raise the residence time of volcanic halogens in addition to intensifying their ozone damaging effect. This would suggest that volcanoes have had a significant impact on the ozone layer. Furthermore, when someone like Plimer appears to misquote one source, it is likely that it is the source that is misattributed and that underpinning can be found elsewhere for the assertion. It is just a matter of looking. (http://cfc.geologist-1011.net/)

Er is geen enkel bewijs dat het 'gat' in de ozonlaag er niet was vóór de satellietmetingen. De mens de schuld geven is het enige wat men gedaan heeft. Vervolgens doen ze hetzelfde met co2. En wéér zou de mens het gedaan hebben. Dikke vette leugens. (https://scientias.nl/protocol-ozonlaag-redde-viert-week-30e-verjaardag/)

Okee, ik dacht dat enkel klimaatverandering een controversieel onderwerp was, maar het is dus ook bij het gat in de ozonlaag. Ik vind het een vergezocht iets omdat Dupont later vanwege PFAS flink is aangepakt. Maar ook bij PFAS is er een rookgordijn en ontkenning. Het lijkt mij dat over freonen hetzelfde rookgordijn van ontkenning wordt gebruikt. En als het daar allemaal bij gebeurt, zou het dan ook bij klimaatverandering gebeuren?

Okee, maar dan nog de vraag is of het een probleem is zoals een rekensom, of dat het een catastrofe is zoals een kernramp? Vaak wordt klimaatverandering vertaald naar allerlei andere losstaande problemen zoals ziekten, zeespiegelstijging, overstromingen, wereldhonger, bosbranden, enzovoort. Lomborg is er druk mee om al die problemen statistisch weer te geven om aan te tonen dat het juist afneemt. De zeespiegelstijging komende eeuw zal hetzelfde zijn als afgelopen eeuw. De toename van stormen nemen volgens Lomborg volgens de rapporten van IPCC niet toe, maar volgens anderen zeggen de rapporten van IPCC juist wel!? Daar zit volgens mij wel een gat in de communicatie. Waarom steeds hameren op de ellende en niet op de wetenschappelijke causale verbanden? 

Nadeel daarvan vind ik het nocebo-effect. Ga maar eens wandelen met iemand en ga na een tijdje zogenaamd klagen over pijnlijke voeten. Als je maar lang genoeg klaagt neemt de ander het over. 

Het nocebo-effect is een negatief verwachtingseffect en de tegenhanger van het positieve verwachtingseffect dat bekend is als het placebo-effect. Populair gezegd: 'Angst maakt ziek'. Iemand met autoriteit kan door een ongunstige diagnose te stellen (per abuis of niet) een negatieve verwachting wekken.[1] Als er bovendien een onzeker klimaat is, zal deze diagnose sneller worden aangenomen. Bij onzekere, suggestibele mensen zal het effect groter zijn. ...Nocebo komt van het Latijn en betekent letterlijk "ik zal schaden". Hoewel de term 'nocebo' voor het eerst gebruikt is door Walter Kennedy in 1961 kreeg de term pas ruimere bekendheid sinds de jaren 1990. Voor die tijd werd uitsluitend gesproken over placebo. (https://nl.wikipedia.org/wiki/Nocebo-effect)


zondag 31 oktober 2021

Klimaat of milieu

Klimaat is in het nieuws. Klimaat is in mijn ogen echter maar een onderdeel van deze planeet. Klimaat is tegelijk een controversieel onderwerp. Volgens sommigen is klimaatprobleem kleiner dan het in de media lijkt. Zoals op https://clintel.nl/klacht-n-a-v-nos-npo-klimaatberichtgeving/, of HAN, Groene Rekenkamer (https://groene-rekenkamer.nl/han/), Björn Lomborg (https://www.lomborg.com/) en Michael Crichton (https://stephenschneider.stanford.edu/Publications/PDF_Papers/Crichton2003.pdf).

Lomborg gaf met allerlei statistiek aan dat het steeds beter ging met de wereld. Hij had het verhaal van Julian Simon die destijds een weddenschap had gewonnen van Paul Ehrlich, willen falsificeren, maar kwam er juist achter dat het verhaal van de milieubeweging onjuist was. Hij noemde dat net zoals Julian Simon al deed de litanie. Crichton is tijdens onderzoek voor een roman daar ook achter gekomen en heeft de roman Prey en State of Fear geschreven. Terwijl zijn meeste romans gaan over angst voor (onjuist gebruik van) wetenschap en techniek, zoals Jurassic Park (economisch gewin bij DNAtechnieken) of Prey (economisch gewon bij nanotechnologie), gaat hij er bij een aantal lezingen en de roman State of Fear duidelijk op in. 

Crichton lijkt zelfs een stap verder te gaan door klimaatwetenschap niet eens wetenschap te willen noemen? De filosoof Popper had hetzelfde met milieu! 

Maar met Popper komen we er niet: Why Popper can’t resolve the debate over global warming: Problems with the uses of philosophy of science in the media and public framing of the science of global warming David Mercer https://journals.sagepub.com/doi/abs/10.1177/0963662516645040?journalCode=pusa& 

Popper’s falsifiability principle implies that, contrary to popular misunderstanding, there is no such thing as scientific ‘proof’. The best status that even the best scientific theory can attain is ‘not-yet-disproven’. Even the most durable and revered laws, such as Newton’s laws of motion, may find extreme conditions where they no longer apply. (This does not necessarily mean that the old law is completely overthrown, but rather that its area of application becomes circumscribed.) This absence of final, definitive proof creates a paradox: science, which we rightly regard as the most certain form of knowledge of the world, exists in a continuous state of uncertainty. In their daily lives scientists are perfectly happy with this uncertainty, not least because each new research paper can truthfully be concluded “More research is needed” – hopefully ensuring a continued supply of funding, and certainly ensuring a continued arena in which they can exercise their curiosity. The paradox of science can be exploited in the media by opponents of any scientific case, who are able to challenge unwelcome scientific knowledge by saying, “Prove it to me! There you are, you see, you cannot!” The scientist can put forward his evidence; but unfortunately most scientists are trained to be meticulous, and meticulous exposition does not sit easily with the standard two minute popular media discussion. ... Philosophy has revealed the means to resolve this problem. Science may not do proof, but it certainly does do disproof. So although it may not be possible for climatologists to prove their case conclusively, it is possible to look at the contrary hypothesis and refute it. And the contrarians do have a hypothesis: it is that man-made carbon dioxide will not have a severe effect on global climate. This angle transforms the debate into a question about the degree to which the global climate will change given the known increase in greenhouse gases. ... Journalists may not be able to understand science or the philosophy of science to any great depth, but they can understand the concept of ‘disproven’, and climate scientists can indeed disprove the contrarian hypothesis that greenhouse gases will have no significant effect on the global climate. © Dr Richard Lawson 2014 (https://philosophynow.org/issues/104/Climate_Science_and_Falsifiability)

@Drux Popper himself. He admitted that original falsificationism does not account for evolutionary biology, "Darwinian evolutionary theory failed to satisfy that criterion so it was not a scientific theory but only a metaphysical research programme". Indeed it does not work very well outside of physics, "it excludes not just evolutionary biology but also historical geology and much of astronomy". ncse.com/ncser/13/4/popper-evolution And even in physics Lakatos had to dilute falsificationism to make it minimally tenable. –  Conifold Jun 12 '15 at 22:51 (https://philosophy.stackexchange.com/questions/24429/what-is-wrong-with-poppers-theory-of-falsification)

Alhoewel...

For Popper, science should attempt to disprove a theory, rather than attempt to continually support theoretical hypotheses....According to Popper, scientific theory should make predictions which can be tested, and the theory rejected if these predictions are shown not to be correct.  He argued that science would best progress using deductive reasoning as its primary emphasis, known as critical rationalism. ... Karl Popper was also critical of the naive empiricist view that we objectively observe the world. Popper argued that all observation is from a point of view, and indeed that all observation is colored by our understanding. The world appears to us in the context of theories we already hold: it is 'theory-laden'.... For Popper the scientist should attempt to disprove his/her theory rather than attempt to continually prove it. Popper does think that science can help us progressively approach the truth but we can never be certain that we have the final explanation.... The history of science shows that sometimes it is best to ’stick to one’s guns’. For example, "In the early years of its life, Newton’s gravitational theory was falsified by observations of the moon’s orbit" Also, one observation does not falsify a theory. The experiment may have been badly designed, data could be incorrect. Quine states that a theory is not a single statement; it is a complex network (a collection of statements). You might falsify one statement (e.g. all swans are white) in the network, but this should not mean you should reject the whole complex theory. Critics of Karl Popper, chiefly Thomas Kuhn, Paul Feyerabend, and Imre Lakatos, rejected the idea that there exists a single method that applies to all science and could account for its progress. (McLeod, S. A. (2020, May 01). Karl popper - theory of falsification. Simply Psychology. https://www.simplypsychology.org/Karl-Popper.html)

Popper volgend zou je zeggen dat het proberen om een theorie te ontkrachten echte wetenschap is.

Clintel en andere critici krijgen echter een hoop kritiek: https://www.ftm.nl/artikelen/clintel-klimaatsceptici-fossiele-industrie, https://pointer.kro-ncrv.nl/klimaattwijfel-zaaien-met-hulp-van-oliegeld-en-populistisch-rechts-netwerk 

"Die "tabaksstrategie" komt in het kort hierop neer: je huurt een gerenommeerd wetenschapper in en laat hem onwelgevallig wetenschappelijk onderzoek aanvallen met zogenaamd eigen "onderzoek". Daarnaast laat je hem in de media veelvuldig zeggen dat het wetenschappelijk bewijs niet klopt, de wetenschap er nog niet uit is, of de situatie te complex is om te begrijpen. Dat alles om twijfel te zaaien en waarheidsvinding te ondermijnen. Je laat die wetenschapper een "instituut" oprichten met een betrouwbaar klinkende naam en doet alsof dat "instituut" de belangen van het volk vertegenwoordigd. Door veel publiciteit te genereren voor dit "andere geluid", lijkt het alsof er een debat over het onderwerp gaande is en er meer wetenschappelijk onderzoek moet worden gedaan. Effectief om nieuwe wetgeving tegen te houden of op z’n minst flink te vertragen." (https://pointer.kro-ncrv.nl/klimaattwijfel-zaaien-met-hulp-van-oliegeld-en-populistisch-rechts-netwerk)

Frits Böttcher was betrokken bij het Heidelberg Appeal Nederland, een organisatie die zich tussen 1993 en 2008 bezighield met het tegenwerken van Nederlands milieubeleid. Die organisatie is opgegaan in De Groene Rekenkamer, waarmee Berkhout (en dus Clintel) nu samenwerkt.... Het verbindende element tussen toen en nu is gepensioneerd econoom Hans Labohm, Nederlands bekendste klimaatscepticus en drijvende kracht achter website Climategate. ... Dankzij die contacten vindt Clintel snel aansluiting bij internationale klimaatsceptische organisaties zoals het Heartland Institute, het Canadese Friends of Science (een door de olie-industrie gefinancierde denktank) en het European Climate Realist Network. In korte tijd weten Berkhout en Crok een internationaal podium te creëren dat ze veel media-aandacht en gesprekken met Europese politici weet op te leveren....Binnen Nederland zijn het blogs als Climategate, Klimaatgek, De Staat van het Klimaat en De Groene Rekenkamer die het geluid van Clintel versterken. En ook omroep in oprichting Ongehoord Nederland, waar Crok blogs voor schrijft, en De Telegraaf zijn een echokamer voor de klimaatsceptici. Daarnaast zorgen Forum voor Democratie, de PVV en de VVD ervoor dat Berkhout en Crok gehoord worden in de Tweede Kamer en ook daar voet aan de grond krijgen (Crok is al sinds 2011 adviseur van Thierry Baudet op het gebied van klimaatverandering).(https://pointer.kro-ncrv.nl/klimaattwijfel-zaaien-met-hulp-van-oliegeld-en-populistisch-rechts-netwerk)

Dat rechts en olieindustrie een hun welgevallig geluid financieren kan ik wel begrijpen, maar het geeft wel dat klimaatsceptici zelf ook als rechts worden gezien.  Crichton heeft de entourage van de milieuwetenschap weergegeven. Ook bij De Groene Rekenkamer is een rapport over het WNF te vinden wat die beschrijvingen onderschrijft.   

Nou zal het IPCC dat al ruim 25 jaar bezig is met klimaat niet ineens hun verhaal gaan aanpassen. Ze zijn padafhankelijk en daarmee niet onafhankelijk. Nou gaat het mij niet om klimaat als welles-nietes-verhaal, maar om prioriteiten. Er zijn veel milieuproblemen, zoals plastic soep, zwerfafval, ZZS, vervuiling van onze leefomgeving (milieu; bodem, water en lucht), etc.

Hoe kunnen we die problemen oplossen?

Tim Hofman onderzoekt en confronteert de machtige mensen en bedrijven van onze samenleving. Hij neemt het plasticprobleem onder de loep. Wiens schuld is het dat we onze wereld steeds meer vervuilen met plastic en wie is verantwoordelijk voor de oplossing? https://www.bnnvara.nl/pakdemacht/videos/562419 

Zelf of de bedrijven? Of allemaal en beetje? En hoe kunnen we het aanpakken, zonder te vervallen in welles-nietes-spelletjes? 

dinsdag 4 augustus 2020

Dinotrux en Bob de Bouwer

Laatst zag ik Dinotrux bij Netflix. De serie deed me denken aan Bob de Bouwer.

Dinotrux is an American-Canadian computer-animated web series. It features a fictional prehistoric world inhabited by hybrid characters that are part dinosaur and part mechanical construction vehicle. The larger Dinotrux are accompanied by Rotilian Reptools who are smaller reptiles combined with mechanic's tools.... A prehistoric world, set in the Mechazoic era,[1] is populated by hybrid dinosaur-construction vehicles called Dinotrux, and by hybrid reptile-tools called Reptools.[3] Two best friends, Ty, a good T-Trux, and Revvit, a Reptool, must team up with other inhabitants of the world to defend their community and their work from the evil T-Trux, named D-Structs.[3] Dinotrux and Reptools share a symbiotic relationship with one another. For example, larger Ty provides smaller Revvit with safety, shelter and security, who in turn fixes and maintains Ty when needed.

Bob the Builder is a 1998-2011 children's animated television show created in Britain by Keith Chapman. In the original series, Bob appears in a stop motion animated programme as a building contractor, specialising in masonry, along with his colleague Wendy, various neighbours and friends, and their gang of anthropomorphised work-vehicles and equipment. .... The show later used CGI animation starting with the spin-off series Ready, Steady, Build!. ...
In each episode, Bob and his group help with renovations, construction, and repairs and with other projects as needed. The show emphasises conflict resolution, co-operation, socialisation and various learning skills. Bob's catchphrase is "Can we fix it?", to which the other characters respond with "Yes we can!" This phrase is also the title of the show's theme song, which was a million-selling number one hit in the UK. ... British proprietors of Bob the Builder and Thomas the Tank Engine sold the enterprise in 2011 to US toy-maker Mattel for $680 million.

Beide series hebben de onuitgesproken, maar overduidelijke opvatting dat je de wereld moet verbouwen. Het duidelijkst is dat natuurlijk bij Bob de Bouwer die elk stukje natuur veranderd in beton en metselwerk. Overal worden daar wegen en gebouwen gebouwd. Elk stukje natuur verdwijnt ten faveure van allerlei bouwprojecten. Je ziet op reclame van Bod de Bouwer vrijwel geen  natuur en als je het al ziet dan is het als gecultiveerd gazon of struikgewas. Zoals je hier ook kan zien:
- https://www.bobthebuilder.com/Resources/img/for-kids-bg.jpg
- https://www.constructionmanagermagazine.com/wp-content/uploads/2020/04/600btb_kidscreen_ad__croped_v1.jpg
- https://m.media-amazon.com/images/M/MV5BMTQzMjY1NDc1NV5BMl5BanBnXkFtZTgwNTg1NzA2MDE@._V1_.jpg

Bij DinoTrux is de ruige woeste omgeving deel van het verhaal. De prehistorie met dino-robots. Ik vind het intrigerend hoe de dino's zijn vertaald naar robots/werktuigen. 

Skya (voiced by Ashleigh Ball) is an orange Craneosaur — part Brachiosaurus and part construction crane. She is described as tough, strong, and sassy. https://en.wikipedia.org/wiki/Dinotrux

Half dinosaur, half construction truck, full-on fun! Watch giant Ty Rux https://www.netflix.com/nl-en/title/80049903

Het is vooral mechanisch met hydrauliek, en geen cybernetisch systemen. Het is dus voor Star-War-fans meer zoals R2D2 dan zoals BB8. Het is fascinerend hoe in een wereld zonder petrochemische industrie en hoogovens deze dingen leven. In de verhalen vechten ze met andere robots of ze bouwen dingen. Het bouwen doet soms ook wel een beetje aan A-team denken, als ze weer eens in het nauw gedreven zijn en met de spullen voor handen iets zelf maken. Waarbij ze met een schroevendraaier moeren vastdraaien. Er wordt niet gelast dat dan weer niet. Ze bouwen garages, springschansen, diamantmijnen enzovoort. 

Over bouwen gesproken ook Pat & Mat oftewel Buurman en Buurman (ver)bouwen de hele tijd, zie ook https://www.bioscopenleiden.nl/films/Kleuterbios%3A-Buurman-Buurman-bouwen-een-huis/1369

Verschil is wel dat Buurman & Buurman vooral dingen verbouwen in en om hun eigen huis. Het is vooral klussen en niet het bouwen van nieuwe bouwprojecten zoals bij Bob de Bouwer en Dinotrux.

Bouwprojecten zijn ook fascinerend voor kinderen. Het spreekt ook meer aan dan natuurbehoud...
Grote machines en dingen maken is natuurlijk ook inspirerender dan dingen waar je geen grip op hebt behouden. 




dinsdag 4 juni 2019

Milieu=gezondheid

Soms wordt er bij milieu gesproken alsof het niet over mensen gaat. Milieunormen zijn gebaseerd op gezondheidsargumenten afgewogen tegen economische belangen. Gezondheid is subjectief. Je kan niet zeggen u mag een auto produceren waarvan per uur maximaal 20 mensen binnen een straal van 1 meter moeten hoesten. Daarom hebben we luchtemissienormen x mg/Nm3. Dat is objectief meetbaar.

Schone lucht is vooral van waarde omdat mensen er niet ziek van worden. Vergeet niet:

The Great Smog of London, also called The Killer Fog of 1952, (Dec. 5–9, 1952), major environmental disaster in which a combination of smoke mixed with cold fog hovered over London, England. The resulting smog caused the deaths of an estimated 4,000 to 12,000 people—mostly infants and the elderly who fell prey to respiratory illnesses, such as bronchial asthma and pneumonia—and the widespread asphyxiation of cattle at the Smithfield Market and surrounding areas.
https://www.britannica.com/event/Great-Smog-of-London

Hetzelfde gaat op voor geur, geluid, licht, straling, bodembescherming, REACH, en in mindere mate ook zwerfafval.

PS
Maar vergeet ook niet: https://watervat.blogspot.com/2019/04/de-lucht-is-schoner-dan-vroeger.html!