Klimaat of milieu

Klimaat is in het nieuws. Klimaat is in mijn ogen echter maar een onderdeel van deze planeet. Klimaat is tegelijk een controversieel onderwerp. Volgens sommigen is klimaatprobleem kleiner dan het in de media lijkt. Zoals op https://clintel.nl/klacht-n-a-v-nos-npo-klimaatberichtgeving/, of HAN, Groene Rekenkamer (https://groene-rekenkamer.nl/han/), Björn Lomborg (https://www.lomborg.com/) en Michael Crichton (https://stephenschneider.stanford.edu/Publications/PDF_Papers/Crichton2003.pdf).

Lomborg gaf met allerlei statistiek aan dat het steeds beter ging met de wereld. Hij had het verhaal van Julian Simon die destijds een weddenschap had gewonnen van Paul Ehrlich, willen falsificeren, maar kwam er juist achter dat het verhaal van de milieubeweging onjuist was. Hij noemde dat net zoals Julian Simon al deed de litanie. Crichton is tijdens onderzoek voor een roman daar ook achter gekomen en heeft de roman Prey en State of Fear geschreven. Terwijl zijn meeste romans gaan over angst voor (onjuist gebruik van) wetenschap en techniek, zoals Jurassic Park (economisch gewin bij DNAtechnieken) of Prey (economisch gewon bij nanotechnologie), gaat hij er bij een aantal lezingen en de roman State of Fear duidelijk op in. 

Crichton lijkt zelfs een stap verder te gaan door klimaatwetenschap niet eens wetenschap te willen noemen? De filosoof Popper had hetzelfde met milieu! 

Maar met Popper komen we er niet: Why Popper can’t resolve the debate over global warming: Problems with the uses of philosophy of science in the media and public framing of the science of global warming David Mercer https://journals.sagepub.com/doi/abs/10.1177/0963662516645040?journalCode=pusa& 

Popper’s falsifiability principle implies that, contrary to popular misunderstanding, there is no such thing as scientific ‘proof’. The best status that even the best scientific theory can attain is ‘not-yet-disproven’. Even the most durable and revered laws, such as Newton’s laws of motion, may find extreme conditions where they no longer apply. (This does not necessarily mean that the old law is completely overthrown, but rather that its area of application becomes circumscribed.) This absence of final, definitive proof creates a paradox: science, which we rightly regard as the most certain form of knowledge of the world, exists in a continuous state of uncertainty. In their daily lives scientists are perfectly happy with this uncertainty, not least because each new research paper can truthfully be concluded “More research is needed” – hopefully ensuring a continued supply of funding, and certainly ensuring a continued arena in which they can exercise their curiosity. The paradox of science can be exploited in the media by opponents of any scientific case, who are able to challenge unwelcome scientific knowledge by saying, “Prove it to me! There you are, you see, you cannot!” The scientist can put forward his evidence; but unfortunately most scientists are trained to be meticulous, and meticulous exposition does not sit easily with the standard two minute popular media discussion. ... Philosophy has revealed the means to resolve this problem. Science may not do proof, but it certainly does do disproof. So although it may not be possible for climatologists to prove their case conclusively, it is possible to look at the contrary hypothesis and refute it. And the contrarians do have a hypothesis: it is that man-made carbon dioxide will not have a severe effect on global climate. This angle transforms the debate into a question about the degree to which the global climate will change given the known increase in greenhouse gases. ... Journalists may not be able to understand science or the philosophy of science to any great depth, but they can understand the concept of ‘disproven’, and climate scientists can indeed disprove the contrarian hypothesis that greenhouse gases will have no significant effect on the global climate. © Dr Richard Lawson 2014 (https://philosophynow.org/issues/104/Climate_Science_and_Falsifiability)

@Drux Popper himself. He admitted that original falsificationism does not account for evolutionary biology, "Darwinian evolutionary theory failed to satisfy that criterion so it was not a scientific theory but only a metaphysical research programme". Indeed it does not work very well outside of physics, "it excludes not just evolutionary biology but also historical geology and much of astronomy". ncse.com/ncser/13/4/popper-evolution And even in physics Lakatos had to dilute falsificationism to make it minimally tenable. –  Conifold Jun 12 '15 at 22:51 (https://philosophy.stackexchange.com/questions/24429/what-is-wrong-with-poppers-theory-of-falsification)

Alhoewel...

For Popper, science should attempt to disprove a theory, rather than attempt to continually support theoretical hypotheses....According to Popper, scientific theory should make predictions which can be tested, and the theory rejected if these predictions are shown not to be correct.  He argued that science would best progress using deductive reasoning as its primary emphasis, known as critical rationalism. ... Karl Popper was also critical of the naive empiricist view that we objectively observe the world. Popper argued that all observation is from a point of view, and indeed that all observation is colored by our understanding. The world appears to us in the context of theories we already hold: it is 'theory-laden'.... For Popper the scientist should attempt to disprove his/her theory rather than attempt to continually prove it. Popper does think that science can help us progressively approach the truth but we can never be certain that we have the final explanation.... The history of science shows that sometimes it is best to ’stick to one’s guns’. For example, "In the early years of its life, Newton’s gravitational theory was falsified by observations of the moon’s orbit" Also, one observation does not falsify a theory. The experiment may have been badly designed, data could be incorrect. Quine states that a theory is not a single statement; it is a complex network (a collection of statements). You might falsify one statement (e.g. all swans are white) in the network, but this should not mean you should reject the whole complex theory. Critics of Karl Popper, chiefly Thomas Kuhn, Paul Feyerabend, and Imre Lakatos, rejected the idea that there exists a single method that applies to all science and could account for its progress. (McLeod, S. A. (2020, May 01). Karl popper - theory of falsification. Simply Psychology. https://www.simplypsychology.org/Karl-Popper.html)

Popper volgend zou je zeggen dat het proberen om een theorie te ontkrachten echte wetenschap is.

Clintel en andere critici krijgen echter een hoop kritiek: https://www.ftm.nl/artikelen/clintel-klimaatsceptici-fossiele-industrie, https://pointer.kro-ncrv.nl/klimaattwijfel-zaaien-met-hulp-van-oliegeld-en-populistisch-rechts-netwerk 

"Die "tabaksstrategie" komt in het kort hierop neer: je huurt een gerenommeerd wetenschapper in en laat hem onwelgevallig wetenschappelijk onderzoek aanvallen met zogenaamd eigen "onderzoek". Daarnaast laat je hem in de media veelvuldig zeggen dat het wetenschappelijk bewijs niet klopt, de wetenschap er nog niet uit is, of de situatie te complex is om te begrijpen. Dat alles om twijfel te zaaien en waarheidsvinding te ondermijnen. Je laat die wetenschapper een "instituut" oprichten met een betrouwbaar klinkende naam en doet alsof dat "instituut" de belangen van het volk vertegenwoordigd. Door veel publiciteit te genereren voor dit "andere geluid", lijkt het alsof er een debat over het onderwerp gaande is en er meer wetenschappelijk onderzoek moet worden gedaan. Effectief om nieuwe wetgeving tegen te houden of op z’n minst flink te vertragen." (https://pointer.kro-ncrv.nl/klimaattwijfel-zaaien-met-hulp-van-oliegeld-en-populistisch-rechts-netwerk)

Frits Böttcher was betrokken bij het Heidelberg Appeal Nederland, een organisatie die zich tussen 1993 en 2008 bezighield met het tegenwerken van Nederlands milieubeleid. Die organisatie is opgegaan in De Groene Rekenkamer, waarmee Berkhout (en dus Clintel) nu samenwerkt.... Het verbindende element tussen toen en nu is gepensioneerd econoom Hans Labohm, Nederlands bekendste klimaatscepticus en drijvende kracht achter website Climategate. ... Dankzij die contacten vindt Clintel snel aansluiting bij internationale klimaatsceptische organisaties zoals het Heartland Institute, het Canadese Friends of Science (een door de olie-industrie gefinancierde denktank) en het European Climate Realist Network. In korte tijd weten Berkhout en Crok een internationaal podium te creëren dat ze veel media-aandacht en gesprekken met Europese politici weet op te leveren....Binnen Nederland zijn het blogs als Climategate, Klimaatgek, De Staat van het Klimaat en De Groene Rekenkamer die het geluid van Clintel versterken. En ook omroep in oprichting Ongehoord Nederland, waar Crok blogs voor schrijft, en De Telegraaf zijn een echokamer voor de klimaatsceptici. Daarnaast zorgen Forum voor Democratie, de PVV en de VVD ervoor dat Berkhout en Crok gehoord worden in de Tweede Kamer en ook daar voet aan de grond krijgen (Crok is al sinds 2011 adviseur van Thierry Baudet op het gebied van klimaatverandering).(https://pointer.kro-ncrv.nl/klimaattwijfel-zaaien-met-hulp-van-oliegeld-en-populistisch-rechts-netwerk)

Dat rechts en olieindustrie een hun welgevallig geluid financieren kan ik wel begrijpen, maar het geeft wel dat klimaatsceptici zelf ook als rechts worden gezien.  Crichton heeft de entourage van de milieuwetenschap weergegeven. Ook bij De Groene Rekenkamer is een rapport over het WNF te vinden wat die beschrijvingen onderschrijft.   

Nou zal het IPCC dat al ruim 25 jaar bezig is met klimaat niet ineens hun verhaal gaan aanpassen. Ze zijn padafhankelijk en daarmee niet onafhankelijk. Nou gaat het mij niet om klimaat als welles-nietes-verhaal, maar om prioriteiten. Er zijn veel milieuproblemen, zoals plastic soep, zwerfafval, ZZS, vervuiling van onze leefomgeving (milieu; bodem, water en lucht), etc.

Hoe kunnen we die problemen oplossen?

Tim Hofman onderzoekt en confronteert de machtige mensen en bedrijven van onze samenleving. Hij neemt het plasticprobleem onder de loep. Wiens schuld is het dat we onze wereld steeds meer vervuilen met plastic en wie is verantwoordelijk voor de oplossing? https://www.bnnvara.nl/pakdemacht/videos/562419 

Zelf of de bedrijven? Of allemaal en beetje? En hoe kunnen we het aanpakken, zonder te vervallen in welles-nietes-spelletjes?